Onsterfelijk is Ernest geworden met de schepping van “Manus”. In Manus heeft Ernest als geen ander het Wittevrouwenveld tot leven weten te brengen: commentaar vanaf de zijlijn, maar wel met heel veel humor en altijd maatschappelijk betrokken.
Wie is Manus? De volgende tekst beschrijft deze typische Wittevrouwenvelder zoals de kunstenaar hem zag.
Manus dankt zijn bestaan aan de buurtkrant Wittevrouwenveld.
De redactie van dit onvolprezen orgaan, de beste buurtkrant van Maastricht, vond het wel een goed idee om een figuur te scheppen die op een eigen, zeg maar eigenzinnige manier, commentaar zou leveren op
toestanden en actuele gebeurtenissen in de wijk. En dat in een vorm die iedereen aanspreekt; die van de strip. Dat was zo’n dertig jaar geleden en sindsdien zet onze gabber de buurt op stelten.
Maar wie is Manus?! Menig Wittevrouwenvelder meende in hem een buurman of familielid te herkennen. Dit echter zijn lichtzinnige speculaties, daar Manus niets meer of minder is dan een fantasiefiguur, die gebaseerd is op de voorstelling die buitenstaanders hebben van de typische Wittevrouwenvelder. Dat wil zeggen: een knaap die niet echt een hardwerkend lid van de maatschappij is, nee, hij is om de waarheid te zeggen beroepswerkeloos, maar verricht wel zwarte klusjes. Verder balanceert hij met zijn dwaze streken soms op het randje van de wet, hetgeen de wijkagent het hoofd doet schudden. Hij drinkt maar al te graag een biertje en wel meer dan één.
Vroeger had hij ook altijd een peuk in zijn mondhoek hangen, maar dat heeft hij, net als zijn geestelijke vader opgegeven. (zijn trouwe gade Truus dampt rustig verder). Dat is Manus, maar ook; hij is altijd behulpzaam, vindingrijk, altijd in voor een geintje en met een groot hart voor de buurt. Dat blijkt wel als er weer eens een feest georganiseerd moet worden of een actie gevoerd voor zijn mensen. Onnodig te zeggen dat het hier een clichéfiguur betreft. De bewoners van Wittevrouwenveld zijn net zo gemêleerd als die van andere wijken.
We hadden het al even over Truus, de vrouw van onze held, die een prominente rol speelt in zijn avonturen. Zij hebben samen een zoontje, Sjakie, die een aardje naar zijn vaartje heeft. Dan is er nog opa, de vader van Manus (en een echte kwajongen!) de dikke vriend van Manus en de al even dikke buurvrouw die het goed kan vinden met Truus (die overigens zo mager is als een lat).
Ziezo, dat was het dan zo’n beetje. Rest ons nog te vermelden dat heel de buurt Manus kent en zelfs zijn illustere voorvaderen. Vraag dat maar aan de Gele Rijders!
